Hoe merk ik het?

• Sterke aandrang tot urineren of ontlasten die vrijwel onmiddellijk gepaard gaat met verlies van urine- en/of poep
• De urinelozing kan niet worden gestopt, zodat volledige lediging van de blaas plaatsvindt
• De urinelozing kan zowel overdag als 's nachts optreden
• Abnormale aandrang tot plassen, al of niet met ongewild urine-verlies
• Vaak plassen
• Ongewild druppelsgewijs lekken van urine
• Onwillekeurige urine-lozingen bij inspanning, hoesten, niezen

Hoe werkt het?

Bij urine-incontinentie verliest u urine op momenten dat u dat niet wilt. Behalve onpraktisch is het ook heel vervelend. U kunt er onzeker door worden en gezelschap gaan mijden uit angst voor ongelukjes en luchtjes. Ook de beleving van de seksualiteit kan er negatief door beïnvloed worden. urine wordt gevormd in de nieren. Daar wordt het bloed gefilterd en de overmaat aan vocht en afvalstoffen wordt eruit verwijderd. De urine wordt opgevangen in het nierbekken. Van daaruit gaat de urine via de urineleiders naar de blaas waar het wordt verzameld. Op de overgang van de blaas naar de plasbuis bevindt zich de sluitspier die de blaas afgesloten houdt. De blaas zelf ligt op de bekkenbodem. De bekkenbodem bestaat uit stevige spieren waarvan ook de sluitspieren deel uitmaken. Als de blaas vol is ontstaat spanning in de blaaswand. Dat voelen we als aandrang. Door ontspanning van de sluitspier kan de blaas op een moment dat ons schikt via de plasbuis geleegd worden.

Hoe ontstaat het?

• Incontinentie kan twee oorzaken hebben (ook mengvormen komen voor):
• Het kan zijn dat het afsluitingsmechanisme niet goed meer functioneert. Urineverlies ontstaat dan als de druk in de buikholte wat hoger wordt, zoals bij lachen, niezen, hoesten, tillen, enzovoort. We spreken dan van "stressincontinentie".
• Het kan ook zijn dat de blaas sterk samentrekt op een moment dat wij dat niet willen. We hebben daarop geen invloed. De druk in de blaas kan dan zo oplopen dat de sluitspieren het niet meer kunnen houden. Doordat de blaas zo geprikkeld is voelt u bij geringe vulling al aandrang. U gaat dus steeds vaker plassen waardoor de blaas steeds kleiner wordt. In dit geval spreken we van "urge-incontinentie".

Hoe ga ik er zelf mee om?

Bij de drogist en apotheek zijn verbandmiddelen verkrijgbaar om urine op te vangen. Deze neutraliseren ook de geur. In geval van stress-incontinentie: als u overgewicht heeft kunt u proberen de druk op de bekkenbodem wat te verlichten door af te vallen. Daarnaast is het belangrijk de bekkenbodemspieren te versterken. U kunt dat doen door regelmatig te oefenen en dat ook te blijven doen. Bij gelegenheden waarbij u extra gevaar loopt urine te verliezen (bijvoorbeeld bij sporten) kunt u tevoren een tampon inbrengen. Hierdoor wordt de sluitspier gesteund. In geval van urge-incontinentie: Als u met uw arts hebt vastgesteld dat de urge-incontinentie niet het gevolg is van medicijngebruik of van afwijkingen aan de blaas of aan het zenuwstelsel, kunt u met oefeningen gaan proberen de capaciteit van de blaas weer te verhogen. Als u daarin slaagt vermindert de overmatige prikkelbaarheid vanzelf.

Hoe gaat de arts er mee om?

De huisarts zal nagaan of u medicijnen gebruikt die de incontinentieklachten kunnen beïnvloeden. Door middel van inwendig onderzoek zal hij willen weten of er sprake is van een verzakking van de blaas en/of de baarmoeder en of de bekkenbodem sterk verzwakt is. Hij zal voelen of hij in het bekken abnormale dingen aantreft zoals zwellingen aan de eierstokken of de baarmoeder. Ook wordt de urine onderzocht. Afhankelijk van de bevindingen zijn er een aantal behandelingsmogelijkheden: oefeningen uitvoeren onder begeleiding, het plaatsen van een ring, oestrogeencrèmes, vaginale zetpillen, een middel (flavoxaat) dat de blaaswand ontspant of een operatie om de gevolgen van een eventuele verzakking te corrigeren.

Geen wetenschappelijk nieuws gevonden