Hoe merk ik het?

• Bloedverlies na de overgang.
• Onregelmatig bloedverlies voor de overgang.
• Abnormale afscheiding

Hoe werkt het?

• Eigenlijk is baarmoederkanker geen juiste naam. Wat we baarmoederkanker noemen is in feite kanker van de slijmvliesbekleding (endometrium) van de baarmoederholte. Er zijn nog andere soorten kanker van de baarmoeder: baarmoederhalskanker en baarmoederspierkanker (leiomyosarcoma uteri).
• Ook baarmoederslijmvlieskanker ontstaat niet van de ene dag op de andere. Er is een voorstadium, waarin het slijmvlies uitbundiger gaat groeien en dikker wordt. Uiteindelijk ontwikkelen zich daarin de kankercellen. Deze kunnen agressief en snel groeien of heel geleidelijk. Het is niet zeldzaam. Gelukkig wordt het vaak bijtijds ontdekt en vier van de vijf patiënten genezen. Als de ziekte niet in een vroeg stadium wordt ontdekt en behandeld, dan groeit de kanker door de spierwand van de baarmoeder en naar de baarmoedermond. Uiteindelijk kan hij doorgroeien naar de omliggende organen zoals eileiders, eierstokken, blaas. Uitzaaiing vindt plaats, direct via de eileiders naar de buikholte, via de lymfebanen naar de lymfeklieren in de buurt en met het bloed naar andere organen in het lichaam. Het spreekt voor zich dat in dergelijke gevorderde stadia van de ziekte andere klachten ontstaan (pijn, bloedverlies in de urine, problemen met de stoelgang, dikker wordende buik).

Hoe ontstaat het?

• Er zijn vele factoren die van invloed zijn op de kans om baarmoederkanker te krijgen:
• gebruik van hormoontherapie om overgangsklachten en botontkalking te voorkomen. Zeker indien daarbij niet regelmatig een kunstmatige menstruatie wordt opgewekt is de kans duidelijk verhoogd;
• late overgang;
• nooit kinderen gehad hebben (veel kinderen gehad hebben beschermt juist);
• hormonale behandeling van borstkanker (met tamoxifen);
• andere ziekten: overgewicht, suikerziekte, hoge bloeddruk, te trage schildklierwerking.

Hoe ga ik er zelf mee om?

• U hebt niet alle factoren die de kans op baarmoederkanker vergroten in de hand. Enkele belangrijke echter wel. Langdurige hormoontherapie na de overgang lijkt om meerdere redenen niet gezond.
• Een gezonde levensstijl verkleint de kans op ziekten als overgewicht, suikerziekte, hoge bloeddruk en daarmee op baarmoederkanker.

Hoe gaat de arts er mee om?

Als u zich meldt bij de huisarts met bloedverlies na de overgang dan zal deze u altijd naar de gynaecoloog verwijzen voor nader onderzoek. De kans dat er sprake is van baarmoederkanker is namelijk te groot en in een vroeg stadium is de behandeling relatief eenvoudig. De gynaecoloog zal het baarmoederslijmvlies beoordelen met een vaginale echoscopie, soms een hysteroscopie, waarbij met een kijkbuisje de binnenkant van de baarmoeder bekeken wordt. Bij twijfel of verdenking vindt een curettage plaats, waarbij het baarmoederslijmvlies wordt weggekrabt en microscopisch wordt onderzocht. Het is van belang te weten dat met een uitstrijkje géén baarmoederkanker wordt opgespoord. Het uitstrijkje is louter bedoeld voor onderzoek naar baarmoederhalskanker. Is de diagnose gesteld, dan is de behandeling bij voorkeur chirurgisch. Als de tumor bijtijds is vastgesteld worden operatief de baarmoeder, de eileiders en de eierstokken verwijderd, evenals de lymfeklieren die bij de baarmoeder liggen. Met deze behandeling kan 80 procent van de patiënten worden genezen. Als het gezwel toch te ver is doorgegroeid in de spierwand, richting de baarmoedermond of als uitbreiding buiten de baarmoeder, dan wordt altijd nabestraald. Soms is het gezwel te ver doorgegroeid in omliggende organen. Dan is operatieve verwijdering soms niet meer mogelijk. Bestraling en eventueel chemotherapie zijn dan de enige mogelijkheden. Ook als er uitzaaiingen bestaan elders in het lichaam dan worden deze behandeld met chemotherapie en/of bestraling.

Geen wetenschappelijk nieuws gevonden